Даследчыца фіксуе радыкальны разрыў паміж ранейшай эпохай і “эпохай інавацый” (назва ўмоўная і не прэтэндуе на канцэптуальнасць і дакладнасць). Разрыў характарызуецца: 1) змяненнем дамінуючага тыпу стваральнай дзейнасці ад “праектна-праграмнай” да “інавацыйна-стартапнай”, калі агульны стан зменаў можа быць апісаны як “дождж інавацый”; 2) ўвядзенне прынцыпаў “навізны” і “паскарэння” як асноўных крытэраў развіцця і руху (змест гэтага “новага” ў дадзеным выпадку становіцца ня значным); 3) пераструктураванне сацыяльных, інстытуцыйных і дзейнасных адносін (самавызначэння і ўзаемадзеяння) скрозь новую прызму – практычнае стаўленне да інавацый і месца ў ланцугу іх спажывання і вытворчасці. Прадукаванне і засваенне “навізны” становіцца новым фактарам жыцця і падставай для ідэнтычнасці, выбудоўвання дзейнасных і сацыяльных траекторый. Усе гэтыя характарыстыкі цесна прывязаныя да працэсаў дыгіталізацыі і алгарытмізацыі дзейнасці.
| Attachment | Size |
|---|---|
 Спампаваць 9 | 787.23 KB |